وبلاگ شکوفه ها رو برای همسر عزیزم می نویسم.

این وبلاگ نسبت به وبلاگ های دیگه ی من بازدیدکننده های زیادی داره ..

شاید به خاطر اینه که دیگه حرف های تکراری نمی زنم و هر چیزی رو که می نویسم خرف های دل منه...

در مورد عشقم و تمام حس دلتنگی و سختی دوری از اون رو طوری بیان می کنم که دیگه جای شک برای کسی باقی نمونه.

فقط به افتخار عزیزترینم...

به امید این که روزی یکی از پست های وبلاگم با موضوع"سربازی تموم شد" ... باشه

«درود بر سربازان ارتش نیروی هوایی ایران»

کجایی ؟؟؟!!!! که ببینی چه گذشته بر من این چند روز کوتاه ..

هر چه بیشتر منتظر دیدار تو می مانم و این دوری را با یاد دیدار شیرین تو می گذرانم گویی روزهایم بلندترین روز تابستانند و شب هایم بلند ترین شب زمستان...

من اینجایم ، جسمم اینجاست...

ولی/

روحم..

فکرم...

وقلبم آنجاست .... کنارتو

هفته ای گذشت و ندیدمت می ترسم، می ترسم این هفته ها برایم به درازا بکشند و نبینمت.

همه کس دست به دست هم داده اند تا دوری مرا زتو نمایان تر کنند.

گویی خود هم با آنها همراهی...

کمکم کن

هفته ای دیگر باید تامل کنم،آن گذشت،این نیز بگذرد...

خداحافظ نفسم

تقدیم به سربازی که دیدن او را انتظار می کشم.